Ένας Μποστ την ημέρα

Μπορεί να μην κάνει τον γιατρό πέρα, αλλά σίγουρα μας κάνει να γελάσουμε και να θυμηθούμε. Η μαμά Ελλάς με τα δύο παιδιά της, την Ανεργίτσα και τον Πειναλέων («ο λιτοδίαιτος υιός της, πρίγκηψ της Αμασείας» που σε μια στιγμή χώνει το χέρι στην τσάντα μίας βαθύπλουτης ξένης κι αρπάζει ένα γερό κομπόδεμα, μονολογώντας «λεπτά σε μουά») αποτελούν πάντα τους πρωταγωνιστές της ελληνικής τραγωδίας από την οποία έχει λείψει ο από μηχανής θεός. Μποστ 1959.

001

002

«Γράφε Ανεργίτσα, καλό μου κοριτσάκη να σου υπαγορέφσο ένα παραμυθάκη … Μίαν φοράν κε έναν καιρόν, ήταν μια χώρα με νόμισμα πολύ γερόν. Όλα τα κράτη εζήλευον αφτού του μικροσκοπικού, δια το επήπεδον του που ήτο ανοτέρου του νορβηγικού. Των κατήκων του ήσαν μπουχτήσαντες το φαγητό, αφξανομένου εις χλιδήν ετησίος, κατά 6 κόμα 2 τοις εκατό. Εκ της ανέσεως εβρίσκοντο εις διαρκή ανησηχίαν, λέγοντες, αμάν! Φθάνει πλέον! Τα πλούτη δε δήδου την εφτηχείαν! …».