Η μετάβαση από την Ύστερη Αρχαιότητα στην Ισλαμική εποχή, Συρία 7ος – 9ος αιώνας

001

Δύο διαλέξεις
Ομιλήτρια η ιστορικός της τέχνης Άννα Μπαλλιάν, Μουσείο Μπενάκη

Η μελέτη της τέχνης των δύο πρώτων ισλαμικών αιώνων πυροδοτήθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα με την ανακάλυψη και δημοσίευση μερικών εξαιρετικά σημαντικών μνημείων που είχαν διατηρηθεί και διασωθεί, κάποια σχεδόν ανέπαφα. Πρόκειται για τον Τρούλο του Βράχου, το Τζαμί της Δαμασκού, το λουτρικό συγκρότημα της Qusayr Amra και την πρόσοψη του ανακτορικού κάστρου της Μshatta. Τα μνημεία αυτά βρίσκονται στην ευρύτερη Συρία, ή Βilad al-Sham, όπως ήταν γνωστή στον αραβόφωνο κόσμο. Στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν οι πρωτοπόροι ταξιδιώτες και μελετητές θέτουν τις βάσεις του νέου τότε κλάδου της ισλαμικής αρχαιολογίας και τέχνης, επικεντρώνονται σε αυτά τα πρώιμα ισλαμικά μνημεία, ουσιαστικά ανιχνεύοντας τη διαδικασία μεταστροφής και μετάβασης των επαρχιών της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την Ύστερη Αρχαιότητα στην Ισλαμική εποχή.

002Κασρ αλ-Χάιρ αλ-Γκάρμπι (το «Δυτικό Κάστρο») π. 100 χλμ δυτικά της Παλμύρας: νωπογραφία (λεπτομ.) με δύο μουσικούς που παίζουν λαούτο και αυλό, γύρω στα 730. Διακοσμούσε το δάπεδο δίπλα σε ένα κλιμακοστάσιο του ομαγιαδικού «κάστρου». Έχει μεταφερθεί στο Εθνικό Μουσείο της Δαμασκού.

 

Θα επικεντρωθούμε κυρίως σε δύο ζητήματα που προσφέρουν ευρύ πεδίο ανάλυσης και ερμηνείας.

  • Θα ανατρέξουμε στις κυρίαρχες τάσεις της έρευνας του 20ού αιώνα για την επικράτηση του Ισλάμ και τη γένεση της ισλαμικής τέχνης. Οι θεωρίες κυμαίνονται από τη καταστροφική εισβολή στην αόρατη κατάκτηση και από τη δουλική και αποτυχημένη απομίμηση της κλασικής τέχνης στη δοξολογία του πνεύματος της αραβικής ερήμου.
  • Θα σταχυολογήσουμε εικόνες της ηγεμονικής ζωής και του υλικού πολιτισμού. Η ομαγιαδική τέχνη της Συρίας έχει αναλυθεί και ερμηνευτεί διεξοδικά με βάση τις πολλές και σαγηνευτικές σχέσεις και τους παραλληλισμούς με την τέχνη της Ύστερης Αρχαιότητας – του Βυζαντίου, του σασανιδικού Ιράν και της προϊσλαμικής Αραβίας. Ωστόσο, εξίσου διαφωτιστικό είναι το φαινόμενο της συνέχειας της ομαγιαδικής τέχνης με την τέχνη της Βαγδάτης του 9ου αιώνα, διότι αποκαλύπτει ότι οι ασυνέχειες δεν είναι τόσο απόλυτες όσο νομίζαμε και όσο ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι διάδοχοι των Ομαγιαδών.

Την Τετάρτη 18/3 και 1/4 το απόγευμα 6.30-9.00
Επανάληψη την Πέμπτη 19/3 και 2/4 το πρωί 11.00-1.30

003

 

Για το Τζαμί των Ομαγιαδών στη Δαμασκό θα βρείτε πολλά στοιχεία στην Ιστοσελίδα του Αρχείου του Πανοράματος apan.gr (δείτε το Συνοδευτικό Υλικό)