ΑΠΑΝ - Πολιτιστική Εταιρία ΠΑΝΟΡΑΜΑ

Κραυγή αγωνίας από την Ορθόδοξη Κοινότητα της Συρίας
Ακόμη και οι ιερείς εγκαταλείπουν πλέον την χώρα, προσπαθώντας να προστατεύσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους - Μόνον 1.900 οικογένειες έχουν μείνει στο Χαλέπι και τα χαλεπινά περίχωρα

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Το ΒΗΜΑ 03/10/2015

Στην ευρύτερη περιοχή του Χαλεπίου, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, ζούσαν 75.000 Χριστιανοί Ορθόδοξοι το 2010. Το 2013, ο αριθμός τους είχε μειωθεί κατά πενήντα χιλιάδες και σήμερα, σύμφωνα με τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις, δεν ξεπερνούν τις 1.900 οικογένειες. Και από τους είκοσι ιερείς που ποίμαιναν την πόλη και τα χωριά γύρω από το Χαλέπι σήμερα παραμένουν μόλις δύο.

«Είναι τραγικό. Καθημερινά προσπαθούμε να κρατήσουμε τον κόσμο όρθιο. Όμως τι μπορείς να πεις στους ανθρώπους αυτούς; Κουράστηκαν να μάχονται. Δεν αντέχουν πλέον να πολεμούν. Προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες εξαιρετικά αντίξοες όμως ο φόβος ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να χάσουν ένα από τα παιδιά ή τα εγγόνια τους είναι μεγάλος» επισημαίνει στο ΒΗΜΑ ο Μητροπολίτης Βόστρων του Πατριαρχείου Αντιοχείας κ. Σάββας, ο οποίος υπηρετεί κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία.
Όπως προσθέτει «ναοί και σχολεία έχουν καταστραφεί. Και καθημερινά βλέπεις στους δρόμους ανθρώπους που κουβαλούν τα λιγοστά υπάρχοντά τους και προσπαθούν να καταφύγουν στη Δαμασκό ή στην Ιορδανία, για να γλυτώσουν από τον πόλεμο. Το μόνο που σκέφτονται είναι να βρουν ένα ασφαλές μέρος».
Ο κ. Σάββας, αλλά και όλοι οι αρχιερείς του Πατριαρχείου Αντιοχείας που υπηρετούν στην Συρία, προσπαθούν να επιτελέσουν τα καθήκον τους με αυταπάρνηση. Παρά τις απαγωγές και τις εκτελέσεις κληρικών και μοναχών παραμένουν εκεί μοιράζοντας τρόφιμα και φάρμακα καθημερινά.
Όμως, ακόμη και στη Δαμασκό, οι ιερείς προσπαθούν να βρουν τρόπους διαφυγής. Ήδη από τους 30 έγγαμους κληρικούς που υπηρετούσαν στην πρωτεύουσα οι 5 ακολούθησαν και αυτοί τον δρόμο της προσφυγιάς. «Έλειψα από την πατρίδα μου για δύο χρόνια. Και ήρθα για να επισκεφθώ τον γέροντα πατέρα μου και τα αδέλφια μου. Ο πόνος είναι ατελείωτος. Καθημερινά νεκροί και τραυματίες. Δεκάδες με σταματούν στον δρόμο και με ρωτούν πως μπορούν να φύγουν για το εξωτερικό» τονίζει ο Επίσκοπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας κ. Ισαάκ που τα τελευταία χρόνια υπηρετεί στην Γερμανία. «Λειτούργησα την Κυριακή εδώ στην Δαμασκό και γύρω μου, σε μία ενορία που παλιά έσφυζε από ζωή, από νέους ανθρώπους και παιδιά, είδα ελάχιστους και αυτοί, στην συντριπτική τους πλειονότητα, ήταν άνθρωποι μεγάλοι σε ηλικία. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που αρνούνται να φύγουν, που αρνούνται να εγκαταλείψουν τους τάφους των προγόνων τους, που δεν ξεχνούν ότι ο χριστιανισμός είναι μέρος της ιστορίας και της παράδοσης αυτού του τόπου», σημειώνει ο κ Ισαάκ.

Οι προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών με παρεμβάσεις τους έχουν απευθύνει δεκάδες εκκλήσεις για την προστασία των Χριστιανών.

Ο Χριστιανισμός στη Συρία

Η χριστιανική παρουσία στη Συρία ξεκινάει από την εποχή του αποστόλου Παύλου. Εκατομμύρια Χριστιανοί γεννήθηκαν και ανατράφηκαν επί αιώνες στην περιοχή της σημερινής Συρίας. Έζησαν δεκάδες πολέμους κι όμως κατάφεραν να αντέξουν.

«Η ακμάζουσα Ορθόδοξη Κοινότητα, με τις ενορίες-κόσμημα για τη παγκόσμια κοινότητα, με τα νοσοκομεία, τα δικά της γηροκομεία, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, με τα μέλη της που περιελάμβαναν από περήφανους καλλιεργητές της γης, εμπόρους, διανοούμενους, βουλευτές και υπουργούς σήμερα αργοπεθαίνει.... Και πολλοί είναι εκείνοι που φοβούνται μήπως ακολουθήσει την τραγική μοίρα των Χριστιανών του Ιράν και του Ιράκ», τονίζει ο κ. Ισαάκ.

>>> Οι φωτογραφίες που επιλέξαμε για να συνοδεύσουν το άρθρο που αναδημοσιεύουμε είναι από διάφορες ιστοσελίδες οι οποίες αναφέρονται στα γεγονότα. Το Χαλέπι, το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Συρίας, βρίσκεται σε κλοιό πέντε αντίπαλων δυνάμεων από τα τέλη του 2011. Το Κάστρο, στο κέντρο της παλαιάς πόλης, έχει καταστραφεί από βομβαρδισμούς (πρώτη φωτ στο πλάι). Το Σουκ, το μεγαλύτερο συγκρότημα πολυδαίδαλης σκεπαστής αγοράς στην Ανατολή, έχει πυρποληθεί. Τα εύφλεκτα υλικά καίγονταν επί εβδομάδες. Τα μέταλλα έλειωσαν, οι μεσαιωνικοί τοίχοι κατέρρευσαν. Σε ένα μεγάλο μέρος της πόλης, οι λιγοστοί κάτοικοι ζουν χωρίς πόσιμο νερό και ηλεκτρικό. Η χριστιανική συνοικία εκτός των τειχών, που ιδρύθηκε τον 14ο αι., έχει μετατραπεί σε νεκρόπολη. Τραγωδία ανείπωτη.