«Κάνω αυτήν την ανιστόρηση του ταξιδιού μου όχι σαν προσφορά στην ανθρώπινη γνώση, γιατί η δικιά μου γνώση είναι ελάχιστη και δεν λογαριάζει στο παραμικρό, μα σαν προσφορά στην ανθρώπινη πείρα. Οπωσδήποτε πολλά λάθη έχουν γίνει, μα η αλήθεια είναι πως κάτι συντελέστηκε σε μένα κι αυτό είναι που απόδωσα όσο πιο πιστά μπορούσα».
Δημοσιεύουμε το τέταρτο και τελευταίο, προς το παρόν, απόσπασμα από την ανιστόρηση του ταξιδιού του σε εκείνη την Ελλάδα που μάταια αναζητούμε. Μήπως υπάρχει και δεν την βλέπουμε; Μήπως χαθήκαμε στον στρόβιλο της μιζέριας ή της απόγνωσης, της αυτομαστίγωσης ή της απόλυτης αδιαφορίας;
«Έχουν πει πολλοί πως κάποιος καινούργιος τρόπος ζωής θα ξεπηδήση στην Αμερική. Πρέπει όμως να θυμόμαστε πως ούτε καν η αρχή της δεν προβλέπεται να γίνη πριν από τουλάχιστον χίλια χρόνια ακόμα. Ο τωρινός τρόπος ζωής, στην Αμερική, είναι καταδικασμένος τόσο σίγουρα, όσο και της Ευρώπης» έγραφε ο Αμερικανός Μίλλερ το 1939-40. Κι έχουν περάσει μόνον 72 χρόνια! Απομένουν άλλα 968, τουλάχιστον. Ψυχραιμία.
