Απολογισμός μέσω ταξιδιωτικών αναμνήσεων και εντυπώσεων από τη σοβιετική στη μετασοβιετική Κριμαία, στη διάρκεια δηλαδή τριάντα πέντε χρόνων που πέρασαν εν αγνοία μας. Βαριές σκιές σε απρόσωπα κι ανέκφραστα πρόσωπα, αθεράπευτες πληγές σε σώματα ταλαιπωρημένα. Εκκλησίες ανατιναγμένες, τζαμιά γκρεμισμένα, συναγωγές ισοπεδωμένες.
Ένας τεράστιος ελληνικός πλούτος, συλημένος από τους Ρώσους, τσαρικούς και σοβιετικούς –γεμάτο το Ερμιτάζ.
Ένα πολύ ενδιαφέρον μεσαιωνικό παρελθόν που δεν βόλευε τα «ελληνικά» ή «βυζαντινά» όνειρα της τσαρίνας και δεν βολεύει τη σύγχρονη κατάσταση.
Ένας δύσκολος δρόμος για την προσέγγιση της πραγματικότητας πέρα από τις Συμπληγάδες, σε μια χερσόνησο που κρέμεται από την Ουκρανία με μια στενή, στενότατη, λουρίδα γης, και που μιλάει ρωσικά, αναζητώντας την (ουκρανική;) ταυτότητά της.
Και το αεράκι της Αζοφικής, απ’ όπου κατεβαίνει ο Σιβηρικός Αντικυκλώνας κι άλλοτε κατέφθαναν γουναρικά, ρουμπίνια, αιχμάλωτοι για το δουλεμπόριο, αλλά και ιπποτοξότες νομάδες που σάρωναν την απέραντη στέπα.