ΑΠΑΝ - Πολιτιστική Εταιρία ΠΑΝΟΡΑΜΑ

Ο Βλαδίμηρος Αντωνιάδης επισημαίνει ότι δεν γράφει ούτε ταξιδιωτικό ημερολόγιο ούτε ταξιδιωτικό διήγημα. Παρόλα αυτά εμείς δημοσιεύουμε το κείμενό του για το πανοραμικό ταξίδι στη Βλαχία, την Τρανσυλβανία και το Μπανάτ (τον Ιούνιο του 2012) στο Ημερολόγιο Ταξιδιών, γιατί μακάρι να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο η διείσδυση σε έναν άλλο κόσμο. Όσο σύντομη κι αν ήταν, κι ως έναν βαθμό αναγκαστικά τουριστική, πάντως δεν έμεινε στην επιφάνεια.

… Τώρα πια, το πανοραμικό ταξίδι μοιάζει με όνειρο. Η μνήμη δύσκολα καταφέρνει να ανασύρει τις τελευταίες εικόνες. Όλα είναι πλέον θολά. Όλα αργοσβήνουν, καθώς βουλιάζουν στην άβυσσο του μυαλού.

Οι εικόνες που περνούν τώρα απ’ τα μάτια μου είναι ελαφριές, -σαν σε όνειρο. Περνούν, στέκονται λίγο, κι ύστερα φεύγουν, χορεύοντας ανάλαφρα, -σα μαριονέττες. Μα οι πιο πολλές είναι πολύ θολές για να τις αναγνωρίσω: δεν ξεχωρίζουν ούτε τόποι, ούτε δρόμοι, ούτε ονόματα.

Είναι όμως μια εικόνα (που κάθε τόσο έρχεται, και στέκεται ακίνητη στα βλέφαρά μου), που όταν τη βλέπω, θαρρώ πως είναι δω, ολοζώντανη μπροστά μου:

Είναι οι κήποι με τ’ ανθισμένα trandafir.

Είναι οι κήποι με τ’ ανθισμένα τριαντάφυλλα.

Μέσα από την «παράθεση από εικόνες μάλλον σκόρπιες (με έλλειψη, πολλές φορές, χωροχρονικής σύνδεσης ή συνέχειας)» τα «σταχυολογήματα σκέψεων, ιδεών και συναισθημάτων, έτσι όπως αυτά ξεπήδησαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού – και για όσο ακόμη κρατιούνται ζωντανά στο μυαλό» δεν κάνει κανείς μόνο νοητά το ταξίδι, αλλά κινητοποιεί την σκέψη του και προσθέτει κάτι στα αναπάντητα ερωτήματα: γιατί ταξιδεύουμε και πώς, με πόσους τρόπους και σε πόσα επίπεδα, μπορεί να λειτουργήσει ένα ταξίδι.

Για εμπορικούς λόγους και χάρη περιέργειας, έλεγε ο πολυταξιδεμένος και πάνσοφος και αξιολάτρευτος Ηρόδοτος. Να είναι άραγε αυτή η ακατάληπτη «περιέργεια» που μας εκτοξεύει στην άλλη πλευρά του φεγγαριού;

Βλαδίμηρος Αντωνιάδης - ΤΡΑΝΣΥΛΒΑΝΙΑ 2012