Για την επέτειο των ενενήντα χρόνων από την κήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας (29/10/1923), η κυβέρνηση επέλεξε να εγκαινιάσει μία κοσμοϊστορική σύνδεση. Από την Ευρώπη στην Ασία, από την ευρωπαϊκή ακτή της Θάλασσας του Μαρμαρά στην ασιατική, κι από την κυρίως Κωνσταντινούπολη στο πανάρχαιο ασιατικό προάστιο απέναντι, άνοιξε μία σήραγγα π. ενάμιση χιλιόμετρο μήκος και σε βάθος π. 50 μέτρα. Όταν τεθεί σε λειτουργία, τραίνα και μετρό θα μεταφέρουν υποθαλασσίως γύρω στις 150.000 επιβάτες ανά ώρα από τη μία στην άλλη ήπειρο.
Η πρώτη γέφυρα του Βοσπόρου, η πρώτη σύνδεση Ευρώπης – Ασίας, εγκαινιάστηκε το 1973 (στα πενηντάχρονα της Δημοκρατίας). Κι άλλαξαν η θαλασσινή όψη της Πόλης, οι θαλάσσιες επικοινωνίες, η καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η Τουρκία αλλάζει και η ζωή της Πόλης μας ξεπερνάει πλέον.
Αρχαιολόγοι κι όσοι άλλοι υπηρετούν τις ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά και ευαισθητοποιημένοι πολίτες, διαμαρτύρονταν κι εξακολουθούν να διαμαρτύρονται για την ταχύτητα με την οποία προχώρησε το έργο σε βάρος οιασδήποτε ερευνητικής-ανασκαφικής δυνατότητας, που θα αποκάλυπτε τη βυζαντινή πρωτεύουσα. Τελευταία στιγμή και μετά από αγώνες, αποδόθηκε στην αρχαιολογία ένα μικρό μέρος του διπλού Θεοδοσιανού λιμανιού κι έτσι ήρθαν στο φως δεκάδες πλοία χωμένα στις λασπουριές, καθώς και κατάλοιπα κτισμάτων, κατάλοιπα ζωής, εμπορικής κίνησης.
Το σύνολο των ευρημάτων που αποκαλύφθηκαν στη διάρκεια της κατασκευής ξεπερνούν τα 40.000 (άλλα από ανασκαφές, τα περισσότερα τυχαία).
Η ουσία της αντίδρασης είναι ότι με αυτό το τεράστιο έργο θάβονται οριστικά αυτά τα μέρη. Ό,τι βρέθηκε, βρέθηκε. Ό,τι μάθαμε, μάθαμε. Το παρελθόν έκλεισε. Οι ηγέτες και οι ηγετικοί κύκλοι δεν νοιάζονται για την ποιότητα του μέλλοντος.