«Πού κρύβεται άραγε αυτό το ανήμερο θεριό που έπλαθα στην φαντασία μου, το ανήλιο και σκοτεινό, το απειλητικό και ύπουλο που βασάνισε κι έπνιξε στο πέρασμα των αιώνων τόσα πλεούμενα με τη μανία του για να δικαιώνει το όνομα ‘Άξενος Πόντος’; Τίποτα δεν το θυμίζει απόψε. Θυμίζει μόνο τους στίχους του Ελύτη ‘κύματα φεύγουν έρχονται, αφρισμένη απόκριση στ’ αυτιά των κοχυλιών’».
Βήμα το βήμα, κύμα το κύμα, η Κάλλη Γουργιώτου καταγράφει το πανοραμικό ταξίδι στην Κριμαία, τον περασμένο Απρίλιο, με έναν καιρό που από χειμωνιάτικος έγινε ξαφνικά ανοιξιάτικος, την ημέρα που ταξιδεύαμε από την Πόλη προς την στέπα, κι όλα φώτισαν. Μα η χερσόνησος της Κριμαίας, ιδίως η προφυλαγμένη από τα βουνά ακτή, είναι η «Μεσόγειος» του μαυροθαλασσίτικου Βορρά. Κι εμείς απολαύσαμε έναν ήλιο σχεδόν καλοκαιρινό στα μέρη των Ταύρων και των Κιμμερίων, των Ελλήνων, των Γότθων, των Χάζαρων, των Τατάρων, των Εβραίων και των Αρμενίων, των Ρώσων και των Ουκρανών, εκεί όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της περιπετειώδους και ηρωικής ζωής του ο Λάμπρος Κατσώνης.
Κάλλη Γουργιώτου, Η ΚΡΙΜΑΙΑ των αντιθέσεων και των συνθέσεων (Απρίλιος 2013)
https://www.apan.gr/gr/component/k2/item/744-me-panselino-sta-kimmeria-nera#sigProId2032cb6750